Wist je dat vrijwel alle sportkleding van plastic gemaakt is.
En dat het maken, dragen en wassen hiervan leidt tot vervuiling van de aarde (o.a. door microplastics )? Terwijl de meeste buitensporters juist zoveel geven om de natuur...
Afgelopen zomer liep in een trailrun door de bergen van Zwitserland. En ik besefte me, toen ik door de ruige natuur banjerde, hoe prachtig die natuur is. Hoe ik me er verbonden mee kan voelen. Dat het op een vreemde wijze dierbaar voor me is.
Ik ben graag (hardlopend) te vinden in de natuur rondom mijn woonplaats: de bossen rond Bilthoven en de Utrechtse Heuvelrug. Met de jaren heb ik steeds meer waardering gekregen hiervoor.
Maar in die eenzame bergen van Zwitserland klikte er iets.
Voor mij is trailrunnen onlosmakelijk verbonden met de natuur. Ik loop dan ook graag uren achter elkaar. In de natuur. Ja, dan krijg je wel een band als ik het zo mag noemen.
Maar ik besef me ook dat ik diezelfde natuur iets aan doe. In m’n dagelijks leven ben ik heel bewust bezig met (het kleine) dat Ãk kan doen, om de planeet minder te belasten (zoals minder nieuwe dingen kopen, minder vlees eten). Maar in m’n sport, hardlopen, ben ik daar minder mee bezig geweest (tweedehands sportkleding klinkt gewoon niet aanlokkelijk).
Ik vervuil de natuur als ik ga trailrunnen 🫨
Eén van de grootste vervuilers, zoals ik dat zie, is de kleding die ik draag. Sportkleding bestaat nou eenmaal voor 99% uit plastic (zoals polyester). Naast katoen is de productie hiervan echt heel schadelijk voor de planeet (zie bijv. grafiek hieronder).
De impact van de productie van kleding klinkt als een ver van m’n bed show (maakt het niet minder vervuilend). Maar er is een nog veel directere impact die je hebt op de natuur met het dragen van polyester sportkleding.
Het probleem van trailrunnen is microplastics
Meer en meer onderzoek laat zien dat zowel het dragen als wassen van dit soort kleding veel microplastics veroorzaakt. Dit zijn zeer kleine plastic stukjes (<5 micrometer) die je direct afgeeft aan het bos waar je in loopt of de zee waar je afvalwater terecht komt.
Dit onderzoek laat bijvoorbeeld zien dat je tijdens een trailrun event, tot wel 1,4 microplastics per meter in de natuur achterlaat door de kleding die je draagt (bron). Met andere woorden, met polyester sportkleding trailrunnen, ben je actief de natuur aan het vervuilen.
Microplastics? Is dat dan zo erg? Bij Radar vertelde Maria Westerbos, directeur van de Plastic Soup Foundation, dat de kans dat plastic ons ziek maakt 'heel waarschijnlijk' is (bron). En er is steeds meer onderzoek dat het gezondheidsrisico van microplastics voor de mens laat zien (bron). Maar de impact op de natuur is ook niet te negeren: bodemvervuiling, gezondheid van dieren en zelfs het verstoren van de voedselketen (bron)
Zero plastics high performance sportkleding (dus ook geen gerecyclede polyester), gemaakt voor duursporters zoals lopers en fietsers zijn heel lastig te vinden. Dus ik zie hier een kans iets goeds en gaafs te doen:
Mijn droom is om zero-plastics high performance sportkleding te ontwikkelen voor iedere natuurliefhebbende sporter.
Sportkleding waarmee je echt een positieve impact hebt op de planeet, in plaats haar ermee schade aan doet. Ik noem deze droom 'Menadena' en betekent 'eenzame berg' in het Abenaki, een Native American stam dat leefde in harmonie met haar natuurlijke omgeving.
De eerste stap van deze side-quest is jouw mening en ervaring te mogen krijgen (als je dit niet al gedaan hebt via m’n LinkedIn of Instagram post)
Wil je 5 minuten de tijd nemen m'n vragenlijst in te vullen? Zou me enorm helpen! https://tally.so/r/mJOR5z
Next steps
Ik heb een designer en producent gevonden met wie ik ga verkennen wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Naast m’n hardloopavonturen dus ook af en toe een update over het Menadena avontuur. Koop in de tussentijd een merino sportshirt om de winter door te komen.
Nog een gedachte over m’n recente (schaarse) hardloopjes: deze december is nat, donker en vooral heel druk. Maar heb 2 manieren gevonden om toch de conditie op pijl te houden.
For next time 😉